Freitag, 16. März 2012

Tu Bîr Nabî Helepce!

Di va rojên biharê de dil dixwest ku di derheqên kulîlk û bedewîya biharê de binivsînim. Lê 16 û 17ê meha adarê çilmisândina kulîlkên Helepceyê tîne bîra min. Êdî ji bona nivisandina kulîlk û bedewîya biharê mecal namîne.
Em kurd ji kul û keseran re kedî bune. Bûyerên hatine serên me, pêşî wan tine bîra me. Kul û keser di jîyana me de weqas cîh girtîne ku em demên xwe yên bi şahî jî bi stranên huznên dixemilînin. Di meha adarê de newroz bên pîrozkirin jî, govend bên girtin jî va rojên maha adarê bê bîranîna komkujîya Helepce yê tu car nikarin derbaz bibin. Ger tu car va komkujîya neyê bîrkirin jî. Kêsên ku neynin bîra xwe bîr dikin. Kesên ku bîr bikin jî bi xwe tên bîrkirin. Em nikarên bûyerên hatine serên me bîr bikin. Bîrkirina wan ji me re lûkse. Lûksek wusa însanîyetê diqedîne, koka me tîne. Tu bîr nabî HELEPCE!
Laşên kesên ku di komkujîya Helepceyê de hatin kuştin dîsa mîna şerîtekê fîlmê ber çavên min re derbaz dibin. Lê ew sureta ku kalo, dergûş li hemêze de, li ber şêmûga derî de, ser dewrûyan ketîye carna nayê birkirin. Ger qet tu suret neyê bîrkirin ku mirov bizane zalimtî çiqas xwinxartî ye.


Stuttgart, 16.03.2012, ênî

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen