EŞQ Û ŞIK

Bi salan bû çîrokvana/ê min ji min re çîrokên biratiyê dirist û tewnên rengareng dardixist. Hişê min di cîh de, çavên min vekirî bûn. Lê dîsa jî min pir tişt nedidît, nedibihîst û tênedigihîşt. Ji ber ku ez bi eşqa çîrokên wê/î hatibûm dorpeçkirin. Lewma tê gotin ku “eşq mirovan kor dike.” Eşq tişteke pir bedew e. Ji ber vê bedewîtiya wê mirov pir caran hişê xwe wenda dike û dibe dîn û dur.

Di jiyanê de derî rastiya jiyanê her tişt zû û dereng bi dawî ye û bandora xwe wenda dike. Dema dilê min êdî bi çîrokan qîma xwe nekir û hayîdarê rastiya jiyanê bû, bandora eşqa çîrokan a li ser min ji holê ra bû. Baweriya min a bi biratiyê re bi biratiyek xapînok hat kuştin. Di vê rewşê de ez şilf û tazî bi xwe re mam. Dilê min ê şikestî nerazîbûna xwe ji min re diyar kir. Îcar jî di cîhê eşqa çîrokan de şikekî zêde di hiş û dilê min de cîh girt û hemû laşê min da ber xwe.

Nizanim tiştek wusa gelo hat serê we an na?! Lê xwezî tiştek wusa nehata serê min. Çîrok û tewna rengarenga ne rast ji mirov re çiqas xapînok bin, şikên bêserûbin jî weqas xapînok in. Şik mîna jenga ku bi hesin dikeve, hêdî hêdî mirovan dorpeç dike û dihelîne, bi demê re dike dîn û dur. Di vî warî de eşq û şik birayên hev in. Lewma lazim e ku mirov ji xwe re rêyek navîn bibîne. Rêya navîn rêya herî li nêzik a rastiya jiyanê ye.

Li ser rêya navîn mirov carna tama eşqê, carna jî giraniya şiphê dije. Lê xwe ji wan nade dorpeçkirin. Di demekê şund de dizivire li ser rêya xwe û gor hêviyên xwe xeyalên xwe yên paşerojê vediçine û dihune. Daxwezên xwe yên rojane her dem li ber çavan digire. Dizane ku dîwarê ku digihîne hêvî û daxwezan bi kevirên piçûk ên ji kirin û serpêhatiyên jiyanê tê lêkirin, rê û dirbên dirêj bi gava yekemîn a piçûk dest pê dike û bi gavên berdewam ên piçûk qut dibin.

Ji jiyanê têgihîştim ku jiyan bê eşq û bê şik nabe. Lê eşq û şik a bêserûbin mirovan dîn û dur dike.


Stuttgart, 04.02.2019